آیت الله کوهستانی در امر به معروف و نهی از منکر خوشرفتاری و سعه صدر داشتند. راه و رسم امر به معروف را خوب می دانست دل سوزانه و برادرانه پند می داد و با لسانی لیّن و کلماتی دل نشین در دل ها نفوذ می کرد .
جناب راسخی از قول یکی از دوستانش چنین نقل می کند:
شبی خدمت آن بزرگوار رسیدم به علت گرمی هوا پیراهن آستین کوتاه پوشیده بودم گرچه پوشیدن چنین پیراهنی رسم شده بود، ولی آن مرد الهی دوست نداشت که دوستانش چنین لباسی بر تن داشته باشند و آهسته به بنده فرمود:
« اگر دوستی عیب دوست ببیند و نگوید، آیا خیانت کرده یا نه؟ »
عرض کردم: خیانت کرده!
فرمود :
« به شما توصیه می کنم دیگر این پیراهن را در خارج از منزل نپوشی. »
و من با جان و دل پذیرفتم.
جناب راسخی از قول یکی از دوستانش چنین نقل می کند:
شبی خدمت آن بزرگوار رسیدم به علت گرمی هوا پیراهن آستین کوتاه پوشیده بودم گرچه پوشیدن چنین پیراهنی رسم شده بود، ولی آن مرد الهی دوست نداشت که دوستانش چنین لباسی بر تن داشته باشند و آهسته به بنده فرمود:
« اگر دوستی عیب دوست ببیند و نگوید، آیا خیانت کرده یا نه؟ »
عرض کردم: خیانت کرده!
فرمود :
« به شما توصیه می کنم دیگر این پیراهن را در خارج از منزل نپوشی. »
و من با جان و دل پذیرفتم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر