جلوه ایثار

آقای حیدری کاشانی نقل می کند:
در مجلسی خدمت آقا بودم، سر سفره با قطعه نانی خود را سرگرم داشته بود و نگاه به آن جمع می کرد که همه اهل علم بودند و غذا می خوردند، عرض کردم: آقا غذا میل بفرمایید. فرمود:
« من از اینکه اینها مشغول خوردن هستند بیش از خوردن خودم لذت می برم. »
امیرالمؤمنین علیه السلام در خطبه متقین می فرماید:
« نفسه منه فی عناء و الناس منه فی راحة: نفس او از دستش در زحمت، ولی مردم از او در آسایشند. » یعنی آنچه نفس از او می طلبد از خور و خواب و راحت به او نمی دهد و دیگران را کامیاب می کند.

نمونه دیگر اینکه شبی در منزل نیمه سازم در محضر آیت الله بهاء الدینی بودم. پاسی از شب گذشته بود، ما شام خورده بودیم، برای آقا غذای نسبتاً مطبوعی به خیال خود درست کردیم، وقتی خدمت آقا گذاردم، آقا نگاهی به اطاق گوشه حیاط کرد که یکی از کارگران شب در آن می خوابید و روزها کنار دست بنا کار می کرد و فرمود:
« بدهید به ایشان. »
عرض کردم: ایشان شام خورده است و این شام مخصوص شماست، باز با لحن جدی تری فرمود:
« بدهید به ایشان. »
عرض کردم پس شما قدری میل کنید، فرمود:
« ما از خوردن و آشامیدن دیگران بیش از خوردن و آشامیدن خود لذت می بریم، بدهید به ایشان. »