خود حاج محمد رضا می فرمود:
یک بار از برادر شاعری که در مدح امام حسین علیه السلام شعر می خواند، پرسیدم: « چند سال است که شما مداحی؟»
گفت: « تقریباً سی سال. »
عرض کردم: « خدا خیرت بدهد، سی سال است که در خانه امام حسین علیه السلام نوکری می کنی. اما آیا یک بار توانسته ای از آقای خود سؤال کنی که این شعرها ( که می خوانی) خوب است یا نه؟
« گفت: نه.»
گفتم: « عجب! چطور انسان می تواند سی سال نوکری کند و شعر بگوید، اما نتواند از آقای خود بپرسد ( که کارم خوب است یا نه)؟! آقاجان! اول خودت را بساز! »
یک بار از برادر شاعری که در مدح امام حسین علیه السلام شعر می خواند، پرسیدم: « چند سال است که شما مداحی؟»
گفت: « تقریباً سی سال. »
عرض کردم: « خدا خیرت بدهد، سی سال است که در خانه امام حسین علیه السلام نوکری می کنی. اما آیا یک بار توانسته ای از آقای خود سؤال کنی که این شعرها ( که می خوانی) خوب است یا نه؟
« گفت: نه.»
گفتم: « عجب! چطور انسان می تواند سی سال نوکری کند و شعر بگوید، اما نتواند از آقای خود بپرسد ( که کارم خوب است یا نه)؟! آقاجان! اول خودت را بساز! »
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر