دعبل خزاعى كه از شعراى بنام بود گفت: وقتى قصيده معروف به ((مدارس آيات)) را سرودم و براى زيارت امام رضا (عليه السلام) به خراسان رفتم و شعر خودم را براى آن حضرت خواندم حضرت آن را تحسين كرد و فرمود: اشعارت را براى كسى نخوان تا من اجازه خواندن به تو بدهم! خبر آمدن من به خراسان به مامون نيز رسيد، مرا احضار كرد و حالم را پرسيد و از من خواست تا شعر معروفم را برايش بخوانم.
من گفتم: آن را نمى دانم.
مامون به غلام خود گفت: على بن موسى الرضا (عليه السلام) را حاضر كن، چيزى نگذشت كه حضرت تشريف آوردند و مامون به او گفت: من از دعبل خواستم قصيده اش را بخواند ولى او گفت آن را بلد نيستم ((و آنرا فراموش كرده)).
حضرت به من فرمود: اى دعبل، اشعارت را براى خليفه بخوان، من اشعار را خواندم مامون تحسينم كرد و پنج هزار درهم به من جايزه داد و امام (عليه السلام) هم نزديك به همين مبلغ را به من مرحمت فرمود.
من از حضرت رضا (عليه السلام) خواستم يكى از لباسهايش را به من بدهد تا آن را كفن خود قرار دهم حضرت پذيرفت و دستمال و پيراهنى را به من داد و فرمود: اين را حفظ كن، تا به وسيله آن حفظ شوى! فضل بن سهل وزير مامون هم اسب زرد رنگ گران قيمت و هديه خوبى به من داد من از خراسان خارج شدم و به سوى عراق حركت كردم.
در بين راه عده اى از كردها به ما حمله كردند و روز بارانى هم بود و آنها همه چيز ما را بردند و قافله را غارت كردند، من بيش از همه براى پيراهن و دستمال امام رضا (عليه السلام) ناراحت بودم و در سخن آن حضرت فكر مى كردم كه ديدم يكى از كردها بر مركب زرد رنگ من سوار است او در نزديكى من ايستاد تا يارانش جمع شوند و بروند، در حالى كه ايستاده بود قصيده معروف مرا خواند! و گريه مى كرد! من تعجب كردم و دانستم كه او شيعه است و لذا نزد او رفته و گفتم: اين اشعار را چه كسى سروده است كه شما مى خوانيد؟ او گفت: تو را به شما خواهم گفت: او گفت: سراينده اين قصيده معروف تر از آن است كه شناخته نباشد! گفتم: او كيست؟ گفت: اين اشعار را دعبل بن على خزاعى، شاعر آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) سروده، اميدوارم خدا به او جزاى خير بدهد!
گفتم: من همان دعبل هستم و اين اشعار را من سروده ام!
گفت: واى بر تو! چه مى گوئى؟
گفتم: مى توانى از اهل قافله سؤال كنى.
او از مردم سؤال كرد و همه آنچه را كه به سرقت برده ام باز مى گردانيم و به يارانش دستور داد كه هركس هر چه برداشته به صاحبش باز گرداند، آنها اموال را به ما دادند و تا محل امنى ما را بدرقه كردند، من و همه قافله به بركت آن پيراهن نجات يافتيم.
دل منور ز كرامات رضا
جان بقربان مقامات رضا
من گفتم: آن را نمى دانم.
مامون به غلام خود گفت: على بن موسى الرضا (عليه السلام) را حاضر كن، چيزى نگذشت كه حضرت تشريف آوردند و مامون به او گفت: من از دعبل خواستم قصيده اش را بخواند ولى او گفت آن را بلد نيستم ((و آنرا فراموش كرده)).
حضرت به من فرمود: اى دعبل، اشعارت را براى خليفه بخوان، من اشعار را خواندم مامون تحسينم كرد و پنج هزار درهم به من جايزه داد و امام (عليه السلام) هم نزديك به همين مبلغ را به من مرحمت فرمود.
من از حضرت رضا (عليه السلام) خواستم يكى از لباسهايش را به من بدهد تا آن را كفن خود قرار دهم حضرت پذيرفت و دستمال و پيراهنى را به من داد و فرمود: اين را حفظ كن، تا به وسيله آن حفظ شوى! فضل بن سهل وزير مامون هم اسب زرد رنگ گران قيمت و هديه خوبى به من داد من از خراسان خارج شدم و به سوى عراق حركت كردم.
در بين راه عده اى از كردها به ما حمله كردند و روز بارانى هم بود و آنها همه چيز ما را بردند و قافله را غارت كردند، من بيش از همه براى پيراهن و دستمال امام رضا (عليه السلام) ناراحت بودم و در سخن آن حضرت فكر مى كردم كه ديدم يكى از كردها بر مركب زرد رنگ من سوار است او در نزديكى من ايستاد تا يارانش جمع شوند و بروند، در حالى كه ايستاده بود قصيده معروف مرا خواند! و گريه مى كرد! من تعجب كردم و دانستم كه او شيعه است و لذا نزد او رفته و گفتم: اين اشعار را چه كسى سروده است كه شما مى خوانيد؟ او گفت: تو را به شما خواهم گفت: او گفت: سراينده اين قصيده معروف تر از آن است كه شناخته نباشد! گفتم: او كيست؟ گفت: اين اشعار را دعبل بن على خزاعى، شاعر آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) سروده، اميدوارم خدا به او جزاى خير بدهد!
گفتم: من همان دعبل هستم و اين اشعار را من سروده ام!
گفت: واى بر تو! چه مى گوئى؟
گفتم: مى توانى از اهل قافله سؤال كنى.
او از مردم سؤال كرد و همه آنچه را كه به سرقت برده ام باز مى گردانيم و به يارانش دستور داد كه هركس هر چه برداشته به صاحبش باز گرداند، آنها اموال را به ما دادند و تا محل امنى ما را بدرقه كردند، من و همه قافله به بركت آن پيراهن نجات يافتيم.
دل منور ز كرامات رضا
جان بقربان مقامات رضا
هر كه بر او متوسل گردد
هر چه را خواسته حاصل گردد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر