گروهى از مردم خراسان به حضور امام رضا (عليه السلام) رفتند و چنين درخواست نمودند: ((ما را از پرداخت خمس معاف كن و خمس را به ما ببخش،
حضرت رضا عليه اسلام كه ميدانستند آنها شايسته بخشش نيستند و با نيرنگ مى خواهند اين وظيفه الهى را ترك كنند.
حضرت فرمود: ((اين چه نيرنگى است؟ شما با زبان خود نسبت به ما اظهار اخلاص و دوستى مى كنيد، و از حقى را كه خداوند براى ما قرار داده و آن خمس است كوتاهى مى نمائيد)).
حضرت آنگاه سه بار فرمودند:
لا نجعل لا نجعل لا نجعل لاحد منكم فى حل.
((نمى كنيم، نمى كنيم، نمى كنيم، و شما را معاف نمى داريم)).
و در سخن ديگر فرمودند: ان الخمس عوننا على ديننا...
خمس مايه كمك ما بر دين ما است.
آنان كه از هوا و هوس وارهيده اند
در طوس در جوار رضا آرميده اند
حضرت رضا عليه اسلام كه ميدانستند آنها شايسته بخشش نيستند و با نيرنگ مى خواهند اين وظيفه الهى را ترك كنند.
حضرت فرمود: ((اين چه نيرنگى است؟ شما با زبان خود نسبت به ما اظهار اخلاص و دوستى مى كنيد، و از حقى را كه خداوند براى ما قرار داده و آن خمس است كوتاهى مى نمائيد)).
حضرت آنگاه سه بار فرمودند:
لا نجعل لا نجعل لا نجعل لاحد منكم فى حل.
((نمى كنيم، نمى كنيم، نمى كنيم، و شما را معاف نمى داريم)).
و در سخن ديگر فرمودند: ان الخمس عوننا على ديننا...
خمس مايه كمك ما بر دين ما است.
آنان كه از هوا و هوس وارهيده اند
در طوس در جوار رضا آرميده اند
از هر دو كون مهر رضايش گزيده اند
شيرينى مجاورتش را چشيده اند
اكنون كه بر مراد دل خود رسيده اند
ديگر كجا بهشت برين آرزو كنند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر