۲۹ - حق امام جماعت

۲۹ - و اما حق امامک فی صلاتک فان تعلم انه قد تقلد السفاره فیما بینک و بین الله و الوفاده الی ربک و تکلم عنک و لم تتکلم عنه و دعا لک و لم تدع له طلب فیک و لم تطلب فیه و کفاک هم المقام بین یدی الله و المساءله له فیک و لم تکفه ذلک فان کان فی شیء من ذلک تقصیر کان به دونک و ان کان اثما لم تکن شریکه فیه و لم یکن لک علیه فضل فوقی نفسک بنفسه و وقی صلاتک بصلاته فتشکر له علی ذلک و لا حول و لا قوه الا بالله.

و اما حق امام جماعت آن است که بدانی او سفیر میان تو و خداوند ، و نماینده تو در محضر پروردگار توست ، و از جانب تو سخن می گوید و تو از طرف او سخن نمی گویی ، و برای تو خدا را می خواند و تو برای او نمی خوانی ، و برای تو درخواست می کند و تو برای او درخواست نمی کنی و امر مهم ایستادن در برابر خدا و درخواست از او را برایت کفایت [ و نیابت ] کرده و تو در این امر او را نیابت نکرده ای. پس اگر او در این وظیفه تقصیری داشته باشد برعهده اوست نه تو ، و اگر او را گناهی باشد تو شریک گناه او نخواهی بود ، و او را بر تو برتری نیست . او [ در واقع ] خودش را نگهبان تو ساخته ، و نمازش را سپر نماز تو کرده ، و باید بر این کار او را سپاس گزار باشی . و لا قوه الا بالله.

هیچ نظری موجود نیست: