۲۸ - حق اذان گو

۲۸ - و اما حق الموذن فان تعلم انه مذکرک بربک و داعیک الی حظک و افضل اعوانک علی قضاء الفریضه التی افترضها الله علیک فتشکره علی ذلک شکرک للمحسن الیک و ان کنت فی بیتک متهما ذلک لم تکن لله فی امره متهما و علمت انه نعمه من الله علیک لا شک فیها فاحسن صحبه نعمه الله بحمد الله علیها علی کل حال و لا قوه الا بالله.

حق اذان گو آن است که بدانی او تو را به یاد پروردگارت می اندازد ، و تو را به گرفتن بهره ات از عبادت دعوت می کند ، و از بهترین یاوران تو در انجام فرضیه ای است که آن را خداوند بر تو واجب کرده است ، پس در این خدمت او را مانند کسی که به تو احسان کرده سپاس گزار باش . و اگر در امور خانه خود اندوهی از او در دل داری ، نباید در کار الهی [ = اذان گویی ] به او بدگمان باشی ، و باید بدانی که او بی تردید نعمتی از سوی خداوند برای توست . پس با سپاس گزاری از خداوند در هر حال ، با نعمت خداوند رفتاری نیکو داشته باش . و لا قوه الا بالله.

هیچ نظری موجود نیست: