احترام به شخصیت مردم

شخصی به نام خیرالله ـ که به خاطر سبیل بلندش او را خیر الله سبیل می گفتندـ نقل می کرد:
روزی چند تن از محترمان و معتمدان شهر «نکا» قصد دیدار آیت الله کوهستانی را داشتند در مسیر راه وقتی مقصود آنان را دانستم به آن ها عرض کردم، اگر ممکن است مرا با خود به کوهستان ببرید تا من هم خدمت آقا جان کوهستانی برسم، ولی آنان به خاطر سبیل بلند و سرو وضع نامناسب من تمایلی به این کار نداشتند.
گفتم پس مرا تا جاده کوهستان برسانید بقیه راه را پیاده طی می کنم.
این پیشنهادم را پذیرفتند و مرا در ابتدای جاده کوهستان پیاده کردند و خودشان حرکت کردند، من پس از حدود نیم ساعت خدمت آقا جان رسیدم در حالی که آقایان در محضر آقا نشسته بودند، وقتی من وارد حسینیه شدم آقا جان بسیار مرا احترام کرد و در کنار خود نشانید و از من دلجویی کرد به حدی که این حرکت آقا غیر عادی به نظر می نمود و موجب شگفتی آن چند نفر شده بود. آنان از این احترام فوق العاده آقا تحت تأثیر قرار گرفتند و موقع خداحافظی خطاب به من گفتند: آقا خیر الله نمی رویم؟
آقا در جوابشان فرمود:
« او که با شما نبود. »
آری، این است شیوه و رفتار اولیای دین که هیچ کس را کوچک و حقیر نمی شمارند و همواره یار و یاور ضعیفان و مطرودین جامعه هستند.