آری او چنان استادی بود که وقتی شاگردان برجسته اش در ایام تعطیل به وطنشان می رفتند در فراق آنان اشک می ریخت.
یکی از شاگردان فاضلشان در این باره می گوید:
آقا جان خیلی به طلاب علاقمند بود وقتی درس ها تعطیل می شد و شاگردان ایشان به منازلشان باز می گشتند معظم له آنان را تا نزدیک درختی که نزدیک مسجد قرار داشت و تقریباً ابتدای محل بود بدرقه می کرد و در فراقشان اشک جاری می کرد.
از این رو برخی از طلاب نام آن درخت را « شجره الوداع» نهاده بودند.
یکی از شاگردان فاضلشان در این باره می گوید:
آقا جان خیلی به طلاب علاقمند بود وقتی درس ها تعطیل می شد و شاگردان ایشان به منازلشان باز می گشتند معظم له آنان را تا نزدیک درختی که نزدیک مسجد قرار داشت و تقریباً ابتدای محل بود بدرقه می کرد و در فراقشان اشک جاری می کرد.
از این رو برخی از طلاب نام آن درخت را « شجره الوداع» نهاده بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر