در پیشگاه حضرت امیر(ع)

مرحوم آقا جان کوهستانی نسبت به مقام والای امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام محبت و علاقه زیادی داشت و این دوستی و سر سپردگی از سر ظاهر و بدون پیروی نبود بلکه ولایت و مودّت آن حضرت در اعماق وجودش ریشه دوانیده و بر زندگی اش سایه افکنده بود؛
بدین معنا که زندگی و رفتار و کردارش نشان از رفتار علوی و عبادت هایش، صبغه نیایش های مولایش را می داد.
خواست ها و آرزوهایش را مطابق خواسته آقا و امامش قرار داده بود و هر آن چه را که مقتدا و محبوبش دوست می داشت او نیز بدان علاقه مند بود؛ از این رو در جمله ای زیبا می فرمود:
« چون حضرت امیر علیه السلام می فرماید: « والعافیه احب الی» ما هم عرض می کنیم عافیت را دوست داریم. »
معرفت و دلبستگی ایشان به آن حضرت به حدی بود که به دوستی و شیعه بودن خویش افتخار می کرد و آن را بهترین هدایت و سبب رستگاری می دانست و می فرمودند:
« من برای آن پدر و جدّی که اول بار مذهب تشیع را پذیرفته اند هر روز فاتحه می خوانم و به این وسیله از آنان قدردانی می کنم چرا که زحمت ما را از این جهت کم کرده اند.»
همواره افتخار می کرد امام و مقتدایش حضرت علی علیه السلام است و بر این نعمت عظمی خدا را شکر می کرد و در این جمله کوتاه ارادتش را اظهار کرد:
« خدا یک علی داشت الحمدالله آن هم امام ما شد.»

هیچ نظری موجود نیست: