اعلام رسالت به جهان‏

پيمان«حديبيه»فكر رسول خدا را از ناحيه جنوب(مكه)آسوده ساخت و در پرتو اين آرامش، گروهى از سران عرب به آيين اسلام گرويدند. در اين هنگام رهبر گرامى مسلمانان فرصت را مغتنم شمرده با زمامداران وقت و رؤساى قبايل و رهبران مذهبى مسيحى آنروز باب مكاتبه را باز نمود و آيين خود را (كه آن روز از دايره يك عقيده ساده گام فراتر نهاده و بصورت يك آيين جهانى در آمده بود و مى‏توانست همه بشر را زير لواى توحيد و تعاليم عالى اجتماعى و اخلاقى خود گرد آورد) به ملل زنده جهان آن روز عرضه داشت.اين نخستين گامى بود كه پيامبر پس از 19 سال كشمكش با قريش لجوج برداشت، و اگر دشمنان داخلى، او را با نبردهاى خونين خود مشغول نمى‏ساختند او پيش از اين، دست به دعوت ملل دور دست مى‏زد، ولى حملات ناجوانمردانه عرب او را مجبور ساخته بود، كه قسمت مهم از وقت خود را به امر دفاع از حوزه اسلام صرف نمايد.

طرف خطاب پيامبر در اين دعوتها عبارت بودند از پادشاهان ايران، روم، مصر، حبشه، شام و يمامه. عكس العمل اينان در مقابل اين دعوت يكسان نبود.پادشاه حبشه اسلام آورد در حالى كه شاه ايران نامه پيامبر را پاره كرد.