اظهار شرمندگی

کسی که گناه کرده، خدا او را می بخشد. من که می دانم بسیار گناه کرده ام و بنده خوبی نبوده ام، باید اعتراف کنم، اظهار شرمندگی کنم.
باید بگویم که گنهکارم. ولی باید امیدوار هم باشم، چون خوبی خدا خیلی بالاتر از این حرف هاست. خدا بخشنده تر از این هاست. اگر گناهان ما به اندازه کوه ها و بیابان ها باشد، بزرگواری و اراده خدا بالاتر از این حرف هاست، خدای بی نظیر، خدای دلپذیر، خدای مهمان پذیر.
روزی در سجده با حال زاری به خداوند عرض کردم:
« خدایا، من بنده ای شرمنده ام. و پیاپی تکرار می کردم که « شرمنده ام. » صدایی در گوشم پیچید که « ما هم بخشیده ایم. » »