سید فاطمی چای فروش، عده ای از جمله علامه میرجهانی را به باغی در نصوح آباد مشهد دعوت می نماید. هنگام انداختن سفره و آماده شدن برای صرف غذا آقا را در بین خود نمی بینند.
آقای فاطمی مشغول جستجو می شود و می بیند که ایشان به باغ دیگری رفته اند و در بین یک جوبه انگور نشسته اند.
او به آقا نزدیک می شود و ناگهان با صحنه ای وحشتناک و هول انگیز مواجه می شود. علامه به او می گویند:
نترس و بیا جلو تر.
ماجرا از این قرار بوده است که:
گرداگرد آقا را انواع و اقسام مارها و شیر و حیواناتی دیگر فرا گرفته و ایشان مشغول نوازش و دعا کردن آنها بوده اند. پس علامه می فرمایند:
اینها هم مخلوقات خدایند و بی جهت به کسی آزار نمی رسانند.
سیدفاطمی به آقا می گویند: بیایید تا برویم. علامه می گویند:
هنوز یک مار باقی مانده که راهش دور است و نرسیده است.
صبر می کنند تا آن مار هم می رسد و آقا او را نیز نوازش نموده و سپس به نزد بقیه افراد باز می گردند.
آقای فاطمی مشغول جستجو می شود و می بیند که ایشان به باغ دیگری رفته اند و در بین یک جوبه انگور نشسته اند.
او به آقا نزدیک می شود و ناگهان با صحنه ای وحشتناک و هول انگیز مواجه می شود. علامه به او می گویند:
نترس و بیا جلو تر.
ماجرا از این قرار بوده است که:
گرداگرد آقا را انواع و اقسام مارها و شیر و حیواناتی دیگر فرا گرفته و ایشان مشغول نوازش و دعا کردن آنها بوده اند. پس علامه می فرمایند:
اینها هم مخلوقات خدایند و بی جهت به کسی آزار نمی رسانند.
سیدفاطمی به آقا می گویند: بیایید تا برویم. علامه می گویند:
هنوز یک مار باقی مانده که راهش دور است و نرسیده است.
صبر می کنند تا آن مار هم می رسد و آقا او را نیز نوازش نموده و سپس به نزد بقیه افراد باز می گردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر