انسان اگر خودش را با خدای خود پاک کند، کارهایش ساخته می شود؛ خدا در دلش قرار می گیرد. دل مؤمن خانه خداست و خانه ای که خدا در آن باشد برکت دارد؛ زندگی اش برکت دارد، عبادتش برکت دارد، (در نتیجه) آبرودار می شود و در دنیا و آخرت آبرومند زندگی می کند.
دل مؤمن خانه خداست؛ همان طور که اگر کسی در مسجد را بکند، یا مسجدی را خراب کند، بدترین گناه را کرده و همه می گویند، خانه خدا را خراب کرده، اگر کسی دل مؤمن را بشکند، یا او را برنجاند، کفر نعمت کرده و در دنیا و آخرت بارش سنگین است.
دل را خدا داده تا خانه خودش باشد؛ اما انسان دلش را کرده مهمانخانه که هر کسی بیاید و برود، دل را کرده خانه فساد.
دل مؤمن خانه خداست؛ همان طور که اگر کسی در مسجد را بکند، یا مسجدی را خراب کند، بدترین گناه را کرده و همه می گویند، خانه خدا را خراب کرده، اگر کسی دل مؤمن را بشکند، یا او را برنجاند، کفر نعمت کرده و در دنیا و آخرت بارش سنگین است.
دل را خدا داده تا خانه خودش باشد؛ اما انسان دلش را کرده مهمانخانه که هر کسی بیاید و برود، دل را کرده خانه فساد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر