آداب و سننى كه در اين بخش به ذكر آن پرداخته مى شود گرچه ، براى ديگر سفرها، از قبيل : تجارى ، زيارتى ، سياحتى ، و حج و...هم ممكن است مورد استفاده قرار گيرد، ولى چون اين كتاب براى رفع نيازمنديهاى زائران امام هشتم عليه السلام نوشته شده ، جنبه زيارتى آن بيشتر است بنابراين در سفر زيارتى ، زائر بايد هدفى داشته باشد كه مورد پسند و رضاى خداى متعال و امام عليه السلام باشد وگرنه از ثواب زيارت ، محروم و از نتايج سفرهاى ديگر چون : تجارت و سياحت و...بهره مند خواهد بود.
در صفحه 10 فلسفه حج نوشته شده است :
چو ماكيان به در خانه چند مانى خوار
چرا سفر نكنى چون كبوتر طيار
به قول مولوى :
گاو در بغداد آيد ناگهان
بگذرد از اين سر آن تا آن سر، آن
از همه عيش و خوشيها و مزه
او نبيند جز قشر خربزه
به همين جهت ، خلوص نيت ، در سفر زيارت ، براى زائر، شرط اوليه است .
آورده اند كه آقا شيخ عباس تربتى ، پدر مرحوم راشد، روزى عازم مشهد مقدس بود، همسرش از او خواست كه در بازگشت نعلينى براى او بياورد.او رفت و روز ديگر نعلينى براى او آورد.
پرسيد: آقاى حاج شيخ ! چرا زود برگشتيد و چند روزى براى زيارت نمانديد؟ جواب داد: رفته بودم نعلين بخرم نه براى كارى ديگر.اكنون به قصد زيارت مى روم و چند روزى هم در آنجا خواهم ماند.
اين مساءله امروز شايان توجه است .
زيرا مردمى كه به مكه و سوريه مى روند بيشتر وقتشان به خريد اجناس با صرفه صرف مى شود.
در اين باره ظريفى در پشت جعبه مقوايى يخجال و تلويزيون رنگى حاجى كه از مكه آورده ، چنين نوشته بود.
مقصود من از كعبه و بتخانه توئى تو
مقصود، توئى ، كعبه و بتخانه بهانه
بنابراين زائر چند هدف را در سفر زيارتى بايد در نظر داشته باشد:
1- نيت پاك و خالص براى خدا
2- شوق و اشتياق
3- تعيين انگيزه و هدف
4- محاسبه نفس كه پيوسته از خود بايد بپرسد كه به چه منظورى قصد سفر كرده است آيا هدفى را كه دنبال مى كند با موقعيت و شخصيت او سازگار است ؟!
به طور كلى بايد بداند كه پايه و اساس سفرهاى شرعى خلوص نيت است دو تن از رى ، به خدمت حضرت رضا عليه السلام به مرو رفتند در حالى كه مبداء و مقصد و ساعت حركت آنان يكى بود. پرسيدند كه نماز سفرشان قصر است يا تمام ؟
آن حضرت در جواب فرمود: تو نمازت را بايد شكسته بخوانى و ديگرى نمازش را تمام و درست .
پرسيدند: چرا؟ فرمود:
تو كه براى زيارت من آمده اى ، سفرت مشرع است و نمازت را بايد شكسته بخوانى ؛ اما او كه براى ديدار ماءمون آمده سفرش حرام است و نمازش را بايد تمام بخواند.
كيوان در سفر نامه خود مى نويسد: سابقا در قزوين رسم بود كه هر كس به حج مى رفت يك كتيبه از گچ ؛ اگر دوبار مى رفت دو كتيبه و...بر در خانه خود نصب مى كرد.
او مى گويد: خودم ديدم كه بر در خانه اى چهار كتيبه نصب كرده بودند؛ قزوين كه داراى دوازده هزار خانه بود، بر در دوازده هزار خانه آن كتيبه هاى مكرر نصب شده بود.
در صفحه 10 فلسفه حج نوشته شده است :
چو ماكيان به در خانه چند مانى خوار
چرا سفر نكنى چون كبوتر طيار
به قول مولوى :
گاو در بغداد آيد ناگهان
بگذرد از اين سر آن تا آن سر، آن
از همه عيش و خوشيها و مزه
او نبيند جز قشر خربزه
به همين جهت ، خلوص نيت ، در سفر زيارت ، براى زائر، شرط اوليه است .
آورده اند كه آقا شيخ عباس تربتى ، پدر مرحوم راشد، روزى عازم مشهد مقدس بود، همسرش از او خواست كه در بازگشت نعلينى براى او بياورد.او رفت و روز ديگر نعلينى براى او آورد.
پرسيد: آقاى حاج شيخ ! چرا زود برگشتيد و چند روزى براى زيارت نمانديد؟ جواب داد: رفته بودم نعلين بخرم نه براى كارى ديگر.اكنون به قصد زيارت مى روم و چند روزى هم در آنجا خواهم ماند.
اين مساءله امروز شايان توجه است .
زيرا مردمى كه به مكه و سوريه مى روند بيشتر وقتشان به خريد اجناس با صرفه صرف مى شود.
در اين باره ظريفى در پشت جعبه مقوايى يخجال و تلويزيون رنگى حاجى كه از مكه آورده ، چنين نوشته بود.
مقصود من از كعبه و بتخانه توئى تو
مقصود، توئى ، كعبه و بتخانه بهانه
بنابراين زائر چند هدف را در سفر زيارتى بايد در نظر داشته باشد:
1- نيت پاك و خالص براى خدا
2- شوق و اشتياق
3- تعيين انگيزه و هدف
4- محاسبه نفس كه پيوسته از خود بايد بپرسد كه به چه منظورى قصد سفر كرده است آيا هدفى را كه دنبال مى كند با موقعيت و شخصيت او سازگار است ؟!
به طور كلى بايد بداند كه پايه و اساس سفرهاى شرعى خلوص نيت است دو تن از رى ، به خدمت حضرت رضا عليه السلام به مرو رفتند در حالى كه مبداء و مقصد و ساعت حركت آنان يكى بود. پرسيدند كه نماز سفرشان قصر است يا تمام ؟
آن حضرت در جواب فرمود: تو نمازت را بايد شكسته بخوانى و ديگرى نمازش را تمام و درست .
پرسيدند: چرا؟ فرمود:
تو كه براى زيارت من آمده اى ، سفرت مشرع است و نمازت را بايد شكسته بخوانى ؛ اما او كه براى ديدار ماءمون آمده سفرش حرام است و نمازش را بايد تمام بخواند.
كيوان در سفر نامه خود مى نويسد: سابقا در قزوين رسم بود كه هر كس به حج مى رفت يك كتيبه از گچ ؛ اگر دوبار مى رفت دو كتيبه و...بر در خانه خود نصب مى كرد.
او مى گويد: خودم ديدم كه بر در خانه اى چهار كتيبه نصب كرده بودند؛ قزوين كه داراى دوازده هزار خانه بود، بر در دوازده هزار خانه آن كتيبه هاى مكرر نصب شده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر