چنانكه پليس راه در موقعى كه اشكالاتى از قبيل ، برف ، يخبندان و سقوط بهمن و...در راه هست مسافران را به برداشتن وسايل ايمنى ؛ مانند، زنجير چرخ ، خوراك و پوشاك لازم سفارش مى كنند لذا در مورد حفظ الصحه و تاءمين سلامتى خود و همراهان خويش هم برداشتن داروهاى ضرورى ؛ از قبيل : قرصهاى جلوگيرى از اسهال ، سرماخوردگى ، استفراغ (در امامين ) و قرصهاى مسكن ، ملين و...خوراك و پوشاك لازم ، توصيه مى شود.
امام صادق عليه السلام از لقمان حكيم نقل مى كند كه به پسرش گفت :
يا بنى ! سافر بسيفك و خفك و عمامتك و خيامك و سقائك و ابراتك و خيوطك و مخزرك .
پسرم ! هميشه در سفر شمشير و چكمه و عمامه و خيمه و مشك آب ، و ابزار دوخت (نخ و سوزن ) و درفشت را به همراه خود بردار.
و تزود معك من الادوية ما ينتفع به انت و من معك و كن لاصحابك موافقا الا فى معصية الله عز و جل .
در سفر، داروهاى مورد استفاده خود و همراهانت را به همراه خود بردار و پيوسته با دوستان همسفر خود موافق و سازگار باش ؛ مگر در كارهايى كه معصيت خداى عز و جل است .
اگر دقت كنيم در مى يابيم كه در چند هزار سال قبل دين و آيين دستوراتى بهداشتى نسبت به زمان خود داشته كه مردم را به رعايت آن و مسافران سواره را به همراه داشتن وسايل ضرورى و لازم و حتى پيادگان را هم به برداشتن عصا به همراه خود سفارش كرده است .
مرحوم محدث قمى در مفاتيح درباره آداب سفر مى نويسد: مسافر براى ايمنى از گرفتارى به بيماريهاى ناخواسته سفر، مقدارى از خاك زادگاه خود را با آب آن منزل مخلوط كرده ، تا از بيماريهاى مخصوص آن سرزمين بتواند پيشگيرى كند.
و نيز گفته اند: من قدم الى ارض غير ارضه اخذ من ترابها و جعله فى مائها و شربه لم يمرض فيها و عوفى من و بائها.
مسافر به هر منزلى كه مى رسد مقدارى از خاك آن را در ظرف آب خود بريزد و مخلوط نمايد و پس از صاف شدن آب آن ، بياشامد؛ بيمار نشود و از وباى آن سرزمين محفوظ ماند.
از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده است كه در سفر، آينه ، سرمه دان ، قيچى ، مسواك به همراه خود مى برد بنابراين ، بردن اين وسايل براى هر مسافر لازم است .
امام صادق عليه السلام از لقمان حكيم نقل مى كند كه به پسرش گفت :
يا بنى ! سافر بسيفك و خفك و عمامتك و خيامك و سقائك و ابراتك و خيوطك و مخزرك .
پسرم ! هميشه در سفر شمشير و چكمه و عمامه و خيمه و مشك آب ، و ابزار دوخت (نخ و سوزن ) و درفشت را به همراه خود بردار.
و تزود معك من الادوية ما ينتفع به انت و من معك و كن لاصحابك موافقا الا فى معصية الله عز و جل .
در سفر، داروهاى مورد استفاده خود و همراهانت را به همراه خود بردار و پيوسته با دوستان همسفر خود موافق و سازگار باش ؛ مگر در كارهايى كه معصيت خداى عز و جل است .
اگر دقت كنيم در مى يابيم كه در چند هزار سال قبل دين و آيين دستوراتى بهداشتى نسبت به زمان خود داشته كه مردم را به رعايت آن و مسافران سواره را به همراه داشتن وسايل ضرورى و لازم و حتى پيادگان را هم به برداشتن عصا به همراه خود سفارش كرده است .
مرحوم محدث قمى در مفاتيح درباره آداب سفر مى نويسد: مسافر براى ايمنى از گرفتارى به بيماريهاى ناخواسته سفر، مقدارى از خاك زادگاه خود را با آب آن منزل مخلوط كرده ، تا از بيماريهاى مخصوص آن سرزمين بتواند پيشگيرى كند.
و نيز گفته اند: من قدم الى ارض غير ارضه اخذ من ترابها و جعله فى مائها و شربه لم يمرض فيها و عوفى من و بائها.
مسافر به هر منزلى كه مى رسد مقدارى از خاك آن را در ظرف آب خود بريزد و مخلوط نمايد و پس از صاف شدن آب آن ، بياشامد؛ بيمار نشود و از وباى آن سرزمين محفوظ ماند.
از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده است كه در سفر، آينه ، سرمه دان ، قيچى ، مسواك به همراه خود مى برد بنابراين ، بردن اين وسايل براى هر مسافر لازم است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر