آیت الله مجتبی عراقی نقل می کنند:
ایشان احترام فوق العاده ای برای کتب، مخصوصاً کتب اخبار داشتند، مثلاً: مکرر اتفاق می افتاد که در جلسات استفتاء بعضی از اشخاص از خارج (علماء و وعاظ، معاریف و اساتید شهرستانها) می آمدند و روبروی ایشان در جایی که کتابها بود می نشستند، ایشان اول یک قدری اظهار ناراحتی می کردند که معلوم بود ناراحت است، بعد قدری شروع می کردند به اشاره کردن بلکه آن طرف، خودش بفهمد، مرحله سوم می فرمودند:
« آقا! پشت سر شما بسم الله الرحمن الرحیم است، کتابهای اخبار است، کتب فقه است. »
آن هم ناچار می شد برخیزد و یا به پایین برود و یا به بالا.
آیت الله صافی گلپایگانی نقل میکنند:
یکی از صفات بارز ایشان، احترام به قرآن بود.
یادم هست روزی از طرف یکی از سران کشورهای عربی، هیأتی خدمتشان رسیده بودند و قرآنی را به عنوان هدیه تقدیم آیت الله بروجردی می کنند.
در هنگام تقدیم قرآن، آن مرحوم، با کهولت سن و حال خاصی که داشتند، می ایستند و قرآن را تحویل می گیرند. سپس می نشینند و پیش از آن که با اعضای هیأت، صحبت بکنند، قرآن شریف را می گشایند و با صدای بلند، آیاتی را تلاوت می کنند.
آنگاه قرآن را در جای مناسبی می گذارند و تعارفات معمولی را با میهمانان انجام می دهند.
مرحوم میرزا حسن نوری می فرمودند:
آن بزرگوار، به کتب دینی و علمی، احترام بسیار قائل بودند. می فرمودند: در تمام عمرم، در اطاقی که کتب حدیث باشد، حتی دارای یک حدیث باشد، نخوابیده ام.
ایشان احترام فوق العاده ای برای کتب، مخصوصاً کتب اخبار داشتند، مثلاً: مکرر اتفاق می افتاد که در جلسات استفتاء بعضی از اشخاص از خارج (علماء و وعاظ، معاریف و اساتید شهرستانها) می آمدند و روبروی ایشان در جایی که کتابها بود می نشستند، ایشان اول یک قدری اظهار ناراحتی می کردند که معلوم بود ناراحت است، بعد قدری شروع می کردند به اشاره کردن بلکه آن طرف، خودش بفهمد، مرحله سوم می فرمودند:
« آقا! پشت سر شما بسم الله الرحمن الرحیم است، کتابهای اخبار است، کتب فقه است. »
آن هم ناچار می شد برخیزد و یا به پایین برود و یا به بالا.
آیت الله صافی گلپایگانی نقل میکنند:
یکی از صفات بارز ایشان، احترام به قرآن بود.
یادم هست روزی از طرف یکی از سران کشورهای عربی، هیأتی خدمتشان رسیده بودند و قرآنی را به عنوان هدیه تقدیم آیت الله بروجردی می کنند.
در هنگام تقدیم قرآن، آن مرحوم، با کهولت سن و حال خاصی که داشتند، می ایستند و قرآن را تحویل می گیرند. سپس می نشینند و پیش از آن که با اعضای هیأت، صحبت بکنند، قرآن شریف را می گشایند و با صدای بلند، آیاتی را تلاوت می کنند.
آنگاه قرآن را در جای مناسبی می گذارند و تعارفات معمولی را با میهمانان انجام می دهند.
مرحوم میرزا حسن نوری می فرمودند:
آن بزرگوار، به کتب دینی و علمی، احترام بسیار قائل بودند. می فرمودند: در تمام عمرم، در اطاقی که کتب حدیث باشد، حتی دارای یک حدیث باشد، نخوابیده ام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر