خداوند در قرآن می فرماید:
« ولیعفوا ولیصفحوا الا تحبون ان یغفرالله لکم والله غفور رحیم؛
آن ها باید عفو کنند و چشم بپوشند آیا دوست نمی دارید خداوند شما را ببخشد و خداوند آمرزنده و مهربان است. »
رسول گرامی اسلام صلی الله و علیه و اله و سلم می فرماید:
« علیکم بالعفو فان العفو لایزید العبد الا عزا فتعافوا یعزکم الله؛
گذشت را پیشه خود سازید که عفو بر انسان جز عزت نمی افزاید، پس عفو کنید تا خداوند سر بلندتان گرداند. »
آیت الله کوهستانی از جمله پرهیزکارانی است که به نحو شایسته خود را به این صفت زیبا آراسته و در برابر آزار و اذیت های جاهلان صبر و حلم را پیشه خود ساخته بود و به همگان حتی دشمنان خود سعه صدر داشت و کسی را از گذشت و رحمت خویش دور نمی ساخت.
یکی از شاگردان ، از قول ایشان نقل کرد که فرمودند:
« من هر سال شب عید فطر همه کسانی را که در حق من ظلم و جفا نمودند می بخشم. »
چرا که خود در مکتب قرآن و اهل بیت علیهم السلام پرورش یافته و بهتر از هر کس سزاوار داشتن صفت عفو وگذشت بود.
حجت الاسلام رحمانی از شاگردان ایشان می گوید:
ایامی که در حوزه کوهستان مشغول تحصیل بودم بر روی مسئله ای بین برخی از اهالی محل نزاع و کش مکش رخ داد.
یکی از جاهلان به آقا بی ادبی روا داشته و این نزاع را به ایشان نسبت داده و گفت: این دود از کنده شما بلند شده است!
آقا در پاسخ آن فرد جاهل چیزی نفرمود و سکوت اختیار کرد، اما صبر و حلم آقا اثر وضعی خود را گذاشت، من همان شب داخل حسینیه خوابیده بودم آقا جان نیز در آن شب در حسینیه استراحت کرده بود، نصف شب متوجه شدم که درِ حیاط حسینیه را کسی می کوبد، خواستم بروم در را باز کنم ولی آقا جان اجازه نداد و فرمود:
« من خودم در را باز می کنم. »
هنگام بیرون رفتن، درِ اتاق را بست که من از چیزی آگاه نگردم ولی من بیدار بودم وقتی آقا جان در را باز کرد دید مادر همان شخصی است که به ایشان جسارت کرده بود، یک استکان آب آورده که پسرش سخت مریض شده برای شفای وی آقا جان بر آن دعا بخواند.
آقا جان هم با بزرگواری آب را برداشت و شاید در حدود بیست دقیقه در حالی که در حیاط قدم می زد بر آب دعا خواند و به آن مادر برگرداند که آن شخص در اثر دعای معظم له شفا یافت.
« ولیعفوا ولیصفحوا الا تحبون ان یغفرالله لکم والله غفور رحیم؛
آن ها باید عفو کنند و چشم بپوشند آیا دوست نمی دارید خداوند شما را ببخشد و خداوند آمرزنده و مهربان است. »
رسول گرامی اسلام صلی الله و علیه و اله و سلم می فرماید:
« علیکم بالعفو فان العفو لایزید العبد الا عزا فتعافوا یعزکم الله؛
گذشت را پیشه خود سازید که عفو بر انسان جز عزت نمی افزاید، پس عفو کنید تا خداوند سر بلندتان گرداند. »
آیت الله کوهستانی از جمله پرهیزکارانی است که به نحو شایسته خود را به این صفت زیبا آراسته و در برابر آزار و اذیت های جاهلان صبر و حلم را پیشه خود ساخته بود و به همگان حتی دشمنان خود سعه صدر داشت و کسی را از گذشت و رحمت خویش دور نمی ساخت.
یکی از شاگردان ، از قول ایشان نقل کرد که فرمودند:
« من هر سال شب عید فطر همه کسانی را که در حق من ظلم و جفا نمودند می بخشم. »
چرا که خود در مکتب قرآن و اهل بیت علیهم السلام پرورش یافته و بهتر از هر کس سزاوار داشتن صفت عفو وگذشت بود.
حجت الاسلام رحمانی از شاگردان ایشان می گوید:
ایامی که در حوزه کوهستان مشغول تحصیل بودم بر روی مسئله ای بین برخی از اهالی محل نزاع و کش مکش رخ داد.
یکی از جاهلان به آقا بی ادبی روا داشته و این نزاع را به ایشان نسبت داده و گفت: این دود از کنده شما بلند شده است!
آقا در پاسخ آن فرد جاهل چیزی نفرمود و سکوت اختیار کرد، اما صبر و حلم آقا اثر وضعی خود را گذاشت، من همان شب داخل حسینیه خوابیده بودم آقا جان نیز در آن شب در حسینیه استراحت کرده بود، نصف شب متوجه شدم که درِ حیاط حسینیه را کسی می کوبد، خواستم بروم در را باز کنم ولی آقا جان اجازه نداد و فرمود:
« من خودم در را باز می کنم. »
هنگام بیرون رفتن، درِ اتاق را بست که من از چیزی آگاه نگردم ولی من بیدار بودم وقتی آقا جان در را باز کرد دید مادر همان شخصی است که به ایشان جسارت کرده بود، یک استکان آب آورده که پسرش سخت مریض شده برای شفای وی آقا جان بر آن دعا بخواند.
آقا جان هم با بزرگواری آب را برداشت و شاید در حدود بیست دقیقه در حالی که در حیاط قدم می زد بر آب دعا خواند و به آن مادر برگرداند که آن شخص در اثر دعای معظم له شفا یافت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر