عاشقان

آن ها که به سوی معنویت رفتند، غرق نور شدند و آن ها که به سوی گناه رفتند، گرفتار عذاب گور شدند. هر کس که تقوا دارد، خدا تأییدش می کند. اهل تقوا، در گناه را بر خود بستند؛ عاشق شدند و دست به سینه در محضر خدا نشستند. لب عاشقان همه جا ذکر خدا دارد؛ عاشقان گوش شنوا دارند و دید بینا دارند.... عاشقان در دنیا مظلومند، ولی صبورند، به عوض در قبر غرق نورند.
اما گنهکاران از رحمت خدا به دورند و در قبر گرفتار مار و مورند.
مأموران خدا، مثل کشاورزهایی هستند که گندم درو می کنند؛ این ها آدم درو می کنند. همه آدم ها را درو می کنند و حتی یک نفر را هم جا نمی گذارند. هر کس عمرش به سر رسیده باشد، درو می شود و مرگ گریبانش را می گیرد.
خداوند دوست پاکدلان است و شهادت آن ها را می پذیرد، شفاعت آن ها را می پذیرد. شهید فقط آن کسی نیست که به جبهه جنگ می رود و جان می دهد، هستی اش را می دهد. عاشق پاکدل خداجو که به فرمان خدا گردن نهاده و یک عمر تلاش کرده، او هم شهید است، او هم می تواند شهادت بدهد، شفاعت کند.