در كتاب ((عده الداعى)) نقل شده است كه روزى ((هذيلى))(پيرمرد صالح و با ايمان)، خدمت رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) رفت و عرض كرد:
((اى رسول خدا، عمرم رو به آخر است، پيرى و سستى، ضعف و ناتوانى بر من غلبه كرده است، روزها نمى توانم روزه بگيرم، و نافله ها و شب زنده دارى ديگر از توانم خارج گشته است، ديگر مالى ندارم كه انفاق نمايم، توان حج هم ندارم...))
پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، پس از گوش دادن به سخنان هذيلى، از او خواست گفته هايش را تكرار كند، هذيلى بار ديگر همان حرف ها را با همان ناتوانى عرض كرد، سپس حضرت از او خواست براى بار سوم آنچه گفته است را ياد كند. آنگاه حضرت به او بشارت داد كه به خاطر نيت پاكش پاداش مى گيرد.
پيرمرد در حالى كه از فرمايش پيامبر بسيار شاد شده بود، عرض كرد: اى رسول خدا، از شما مى خواهم كه دستور عمل نيكى كه انجام آن در توان من باشد بفرمائيد.))
حضرت فرمودند:
اللهم اهدنى من عندك و افض على من فضلك و انشر على من رحمتك
((خدايا مرا به جانب خودت هدايت كن و بر من بزرگوارى نما و رحمت خودت را بر من بگستران)).
پس از فرمايش پيامبر، يكى از اصحاب عرض كرد:
((اى رسول خدا! اين دستور شما بسيار مختصر و كم است)).
حضرت فرمودند:
((اگر او با اين تضرع و بندگى اين دعا را بخواند، بعد از مرگ، هشت درب بهشت بر او باز مى گردد.))
پير مرد تشكر كرد و گفت: ((آقا اين دستور براى آخرت بود، دستورى هم براى دنياى من بفرمائيد.))
حضرت فرمودند:
((هر روز صبح پس از نماز صبح اين دعا را بخوان كه تا وقتى زنده اى، نابينا و ديوانه و فقير نخواهى شد.
سبحان الله العظيم و بحمده، استغفر الله ربى و اتوب اليه.
منزه است خداى بزرگ و ستايش براى اوست، آمرزش مى طلبم از خداى خود و به سوى او باز مى گردم.
بگشا لب به سخن بهر خدا باز كه من
هر چه از تو شنوم حرف خدا مى شنوم
بس كه بر ساحت قدس تو ارادت دارم
سخن نغز تو بى چون و چرا مى شنوم
هر چه را مى نگرم از تو به جا مى نگرم
هر چه را مى شنوم از تو بجا مى شنوم
((اى رسول خدا، عمرم رو به آخر است، پيرى و سستى، ضعف و ناتوانى بر من غلبه كرده است، روزها نمى توانم روزه بگيرم، و نافله ها و شب زنده دارى ديگر از توانم خارج گشته است، ديگر مالى ندارم كه انفاق نمايم، توان حج هم ندارم...))
پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، پس از گوش دادن به سخنان هذيلى، از او خواست گفته هايش را تكرار كند، هذيلى بار ديگر همان حرف ها را با همان ناتوانى عرض كرد، سپس حضرت از او خواست براى بار سوم آنچه گفته است را ياد كند. آنگاه حضرت به او بشارت داد كه به خاطر نيت پاكش پاداش مى گيرد.
پيرمرد در حالى كه از فرمايش پيامبر بسيار شاد شده بود، عرض كرد: اى رسول خدا، از شما مى خواهم كه دستور عمل نيكى كه انجام آن در توان من باشد بفرمائيد.))
حضرت فرمودند:
اللهم اهدنى من عندك و افض على من فضلك و انشر على من رحمتك
((خدايا مرا به جانب خودت هدايت كن و بر من بزرگوارى نما و رحمت خودت را بر من بگستران)).
پس از فرمايش پيامبر، يكى از اصحاب عرض كرد:
((اى رسول خدا! اين دستور شما بسيار مختصر و كم است)).
حضرت فرمودند:
((اگر او با اين تضرع و بندگى اين دعا را بخواند، بعد از مرگ، هشت درب بهشت بر او باز مى گردد.))
پير مرد تشكر كرد و گفت: ((آقا اين دستور براى آخرت بود، دستورى هم براى دنياى من بفرمائيد.))
حضرت فرمودند:
((هر روز صبح پس از نماز صبح اين دعا را بخوان كه تا وقتى زنده اى، نابينا و ديوانه و فقير نخواهى شد.
سبحان الله العظيم و بحمده، استغفر الله ربى و اتوب اليه.
منزه است خداى بزرگ و ستايش براى اوست، آمرزش مى طلبم از خداى خود و به سوى او باز مى گردم.
بگشا لب به سخن بهر خدا باز كه من
هر چه از تو شنوم حرف خدا مى شنوم
بس كه بر ساحت قدس تو ارادت دارم
سخن نغز تو بى چون و چرا مى شنوم
هر چه را مى نگرم از تو به جا مى نگرم
هر چه را مى شنوم از تو بجا مى شنوم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر