و اءَمَّا حقُّ النَّاصحِ فاءَن تُلينَ لهُ جناحَكَ ثمَّ تَشرَئِبَّ لهُ قلبَكَ و تَفتَحَ له سمعَكَ حتّى تَفهَمَ عنهُ نصيحَتَهُ ثمَّ تنظُرَ فيها فان كانَ وُفِّقَ فيها للصَّوابِ حَمِدَ الله على ذلكَ و قَبِلتَ منه و عَرَفتَ له نصيحَتَهُ و ان لم يكُن وُفِّقَ لها فيها رحِمتَهُ و لم تَتَّهِمهُ و عَلِمتَ اءَنَّه لم يَاءلُكَ نُصحا الا اءَنَّه اءَخطَاءَ اءَن يكونَ عندَكَ مُستَحِقّا للتُّهَمَةِ فلا تَعبَاء بِشَى ء مِن اءَمرِهِ على كلِّ حال و لا قوَّةَ الا باللهِ.
اما حق نصيحت كننده اين است كه در برابر او نرم خو، متواضع و شنوا باشى . با گوش جان گفته هايش را بشنوى ؛ اگر نصايح او به صواب و درستى مقرون است ، بپذيرى و خدايت را سپاس گويى و اگر درست نبود، بر او رحمت آورى و متهمش مسازى ؛ زيرا او در خيرخواهى كوتاهى نكرده ، بلكه خطا نموده است . ولى اگر در مظانّ اتهام است ، به سخنانش اعتماد نكنى .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر