زن در ميان آنان مانند كالايى خريد و فروش مىشد، و از هر گونه حقوق اجتماعى و فردى حتى حق ارث، محروم بود. روشنفكران عرب زن را در عداد حيوانات قرار داده و براى همين جهت در شمار لوازم و اثاث زندگى مىشمردند. در سايه اين عقيده اين مثل: «إنما أمهات الناس أوعية»«مادران حكم ظروف را دارند كه فقط براى جاى نطفه آفريده شدهاند»!در ميان آنان رواج كامل داشت .غالبا از بيم قحطى، و احيانا از ترس آلودگى، دختران خود را روز اول تولد، سر مىبريدند، يا از بالاى كوه بلند به دره عميقى پرتاب و يا زنده به گور مىكردند و گاهى در ميان آب غرق مىنمودند.
قرآن، كتاب بزرگ آسمانى ما كه در نظر خاور شناسان غير مسلمان لا اقل به عنوان يك كتاب تاريخى و علمى دست نخورده شناخته مىشود در اين باره سرگذشت عجيبى را نقل مىكند و مىگويد: «هنگامى كه خبر تولد دختر به يكى از آنها داده مىشد، رنگ وى سياه مىگرديد و در ظاهر خشم خود را فرو مىبرد و بر اثر اين خبر بد، از قوم خود متوارى مىگرديد، و نمىدانست آيا مولود مزبور را با خوارى نگاه دارد يا در خاك پنهان سازد، راستى چه حكم و قضاوت زشتى دارند!»
قرآن، كتاب بزرگ آسمانى ما كه در نظر خاور شناسان غير مسلمان لا اقل به عنوان يك كتاب تاريخى و علمى دست نخورده شناخته مىشود در اين باره سرگذشت عجيبى را نقل مىكند و مىگويد: «هنگامى كه خبر تولد دختر به يكى از آنها داده مىشد، رنگ وى سياه مىگرديد و در ظاهر خشم خود را فرو مىبرد و بر اثر اين خبر بد، از قوم خود متوارى مىگرديد، و نمىدانست آيا مولود مزبور را با خوارى نگاه دارد يا در خاك پنهان سازد، راستى چه حكم و قضاوت زشتى دارند!»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر