در اصول

( علم اصول علمی است که در آن از قوانین و قواعد کلی که مورد استفاده در فقه می باشد بحث می شود. )
مرحوم بروجردی با این که در این فن، تسلط فوق العاده ای داشت، نه خود و نه شاگردان را در این وادی، سرگردان نگه نمی داشت.
گاهی در استنباط حکم شرع، از این دانش مدد می گرفت. تمام تلاش را در تتبع عمیق و فهم حکم شرع از قرآن و روایات، به کار می گرفت.

با تدبیر و ارائه درس پر محتوی و شیرین، چنان در شاگردان، شوق و ذوق ایجاد کرده بود که برای فرا رسیدن ساعت درس، لحظه شماری می کردند.
شاگرد را پرتکاپو بار می آورد. شاگرد بعد از مدتی فراگیری، در خود، قوه استنباط می یافت.
از امام خمینی نقل می کنند که گفته بودند:
« طلبه ای که مقدمات و سطح را خوب طی کرده باشد و دارای استعداد باشد، دو یا سه ماه در درس آیت الله بروجردی شرکت کند، مجتهد می شود و می تواند همین روش را در دیگر ابواب مسائل فقهی به کار گیرد. »

« آیت الله بروجردی، بر اقوال عامه، فوق العاده، مسلط بود. نه تنها بر فتاوی و اقوال ائمه اربعه (شافعی، مالکی، حنبلی، حنفی) آنان تسلط داشت که بر نظریات صحابه و دیگر فقهای آنان، چون: اوزاعی، ثوری، لیث و ... مسلط بود.
اختلاف نظرهایی که در یک مسأله داشتند می دانست. این تسلط به طوری بود که: برخی از فقهای اهل سنت، در ملاقات با ایشان، آن مرحوم را از خودشان بر اقوال و نظریات علمای عامه مسلط تر می دیدند! »