آیت الله فاضل لنکرانی نقل می کنند:
گاه می شد، طلبه ای می آمد خدمت ایشان و اظهار می داشت: یک دوره کتاب نیاز دارم. می فرمودند:« پولش چقدر می شود؟ »
طلبه می گفت: مثلاً هزار تومان. فوراً پرداخت می کردند. اما وقتی برای خودشان می خواستند کتابی بخرند، مدتی چک و چانه می زدند تا به قیمت کمتری بخرند، به خاطر اینکه مخارج شخصی را از پول خودشان تهیه می کردند و آن هم محدود بود، از این رو، در مضیقه بودند.
آیت الله محسنی ملایری می فرمودند:
در بیرونی آیت الله بروجردی، هیچ وقت ایشان دستور نمی دادند که چای بیاورند ( چای بود؛ اما ایشان دستور نمی دادند )؛ اما در اندرون، دستور می دادند که چای بیاورند. این، به واسطه آن بود که مخارج اندرون، از پول شخصی شان بود و نه از بیت المال.
ایشان، کیسه حنایی داشت که پولهای شخصی در آن قرار داشت و جدای از پولهای بیت المال بود.
گاه می شد، طلبه ای می آمد خدمت ایشان و اظهار می داشت: یک دوره کتاب نیاز دارم. می فرمودند:« پولش چقدر می شود؟ »
طلبه می گفت: مثلاً هزار تومان. فوراً پرداخت می کردند. اما وقتی برای خودشان می خواستند کتابی بخرند، مدتی چک و چانه می زدند تا به قیمت کمتری بخرند، به خاطر اینکه مخارج شخصی را از پول خودشان تهیه می کردند و آن هم محدود بود، از این رو، در مضیقه بودند.
آیت الله محسنی ملایری می فرمودند:
در بیرونی آیت الله بروجردی، هیچ وقت ایشان دستور نمی دادند که چای بیاورند ( چای بود؛ اما ایشان دستور نمی دادند )؛ اما در اندرون، دستور می دادند که چای بیاورند. این، به واسطه آن بود که مخارج اندرون، از پول شخصی شان بود و نه از بیت المال.
ایشان، کیسه حنایی داشت که پولهای شخصی در آن قرار داشت و جدای از پولهای بیت المال بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر