آیت الله صافی گلپایگانی نقل می کنند:
سبک استنباط آن جناب، به گونه ای بود که برای انسان، از دیگر روشها، اطمینان بیش تری ایجاد می کرد که به حکم شارع رسیده است. ( در عین این که همه روشهای استنباطی فقها، در جای خودشان محترم و حجت می باشد. )
مطالعه عمیق و تتبع وسیع: پشتوانه اجتهاد آیت الله بروجردی، مطالعات وسیع و دقیقی بود که در بروجرد و اصفهان و نجف، از ابتدای طلبگی، داشتند.
ایشان از ابتدای درس، در هر علمی و مسأله ای به مطالب طرح شده در متون دروس، اکتفا نمی کردند، بلکه اولاً، در خود همان مسأله به گونه اجتهادی، همه جوانب آن را مورد مداقه قرار می دادند. خود ایشان قریب به این مضمون می فرمود:
« من حتی مسائل علم نحو و مطالب معانی و بیان را، به طور اجتهادی خواندم و بررسی کردم، سعی کردم در هر مسأله از هر علمی که می خوانم، صاحب نظر باشم. »
ثانیاً، موضوعات و مباحث جانبی هر علم را به دقت مطالعه و بررسی می کردند. در اکثر، بلکه همه علوم حوزوی، مطالعه و تتبع کرده بودند. بر تاریخ اسلامی، بر حدیث، سیر مسائل علم اصول و فقه و چگونگی پیدایش هر مسأله فقهی و اصولی، به خوبی مسلط بود.
خود ایشان گفته بود:
« پا به عرصه هر دانشی که گذاشتم، تا صاحب نظر در آن دانش نشدم، پابرون نگذاشتم، از اوان طلبگی بر کتابهایی که فرا می گرفتم حاشیه می زدم و اکنون از آن حاشیه ها بهره می برم. »
آیت الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی می گویند:
آیت الله بروجردی، با این که حافظه قوی داشت، زیاد هم مطالعه می کرد، همیشه در تحقیق بود؛ حتی مسائلی را که استنباط و تحقیق کرده بود، مجدداً، به تحقیق آنها می پرداخت، برخی از روزها، برای این که ما درس بگیریم، می گفتند:
« من دیشب، تا صبح نخوابیدم و مطالعه می کردم. »
سبک استنباط آن جناب، به گونه ای بود که برای انسان، از دیگر روشها، اطمینان بیش تری ایجاد می کرد که به حکم شارع رسیده است. ( در عین این که همه روشهای استنباطی فقها، در جای خودشان محترم و حجت می باشد. )
مطالعه عمیق و تتبع وسیع: پشتوانه اجتهاد آیت الله بروجردی، مطالعات وسیع و دقیقی بود که در بروجرد و اصفهان و نجف، از ابتدای طلبگی، داشتند.
ایشان از ابتدای درس، در هر علمی و مسأله ای به مطالب طرح شده در متون دروس، اکتفا نمی کردند، بلکه اولاً، در خود همان مسأله به گونه اجتهادی، همه جوانب آن را مورد مداقه قرار می دادند. خود ایشان قریب به این مضمون می فرمود:
« من حتی مسائل علم نحو و مطالب معانی و بیان را، به طور اجتهادی خواندم و بررسی کردم، سعی کردم در هر مسأله از هر علمی که می خوانم، صاحب نظر باشم. »
ثانیاً، موضوعات و مباحث جانبی هر علم را به دقت مطالعه و بررسی می کردند. در اکثر، بلکه همه علوم حوزوی، مطالعه و تتبع کرده بودند. بر تاریخ اسلامی، بر حدیث، سیر مسائل علم اصول و فقه و چگونگی پیدایش هر مسأله فقهی و اصولی، به خوبی مسلط بود.
خود ایشان گفته بود:
« پا به عرصه هر دانشی که گذاشتم، تا صاحب نظر در آن دانش نشدم، پابرون نگذاشتم، از اوان طلبگی بر کتابهایی که فرا می گرفتم حاشیه می زدم و اکنون از آن حاشیه ها بهره می برم. »
آیت الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی می گویند:
آیت الله بروجردی، با این که حافظه قوی داشت، زیاد هم مطالعه می کرد، همیشه در تحقیق بود؛ حتی مسائلی را که استنباط و تحقیق کرده بود، مجدداً، به تحقیق آنها می پرداخت، برخی از روزها، برای این که ما درس بگیریم، می گفتند:
« من دیشب، تا صبح نخوابیدم و مطالعه می کردم. »
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر