عثمان بن سعيد مى گويد:
شخصى از مردم عراق نزد من آمد، او سهم امام (عليه السلام) مال خودش را آورده بود. من آن را براى حضرت (عليه السلام) فرستادم.
ايشان آن را بازگردانده و فرمود: ((حق پسر عمويت را از آن جدا كن كه چهارصد درهم است)).
آن شخص از اين كلام مبهوت و متعجب شد، گويا زمينى را در اختيار داشته كه متعلق به پسر عمويش بوده است. وقتى به حساب آن رسيدگى كرد متوجه شد كه مقدارى از حق پسر عمويش را پرداخته و مقدارى باقى مانده مالى را كه بايد از آن مال خارج مى كرد چهارصد در هم بود. آن را برداشت و بقيه را براى حضرت (عليه السلام) فرستادم و ايشان پذيرفتند!
شخصى از مردم عراق نزد من آمد، او سهم امام (عليه السلام) مال خودش را آورده بود. من آن را براى حضرت (عليه السلام) فرستادم.
ايشان آن را بازگردانده و فرمود: ((حق پسر عمويت را از آن جدا كن كه چهارصد درهم است)).
آن شخص از اين كلام مبهوت و متعجب شد، گويا زمينى را در اختيار داشته كه متعلق به پسر عمويش بوده است. وقتى به حساب آن رسيدگى كرد متوجه شد كه مقدارى از حق پسر عمويش را پرداخته و مقدارى باقى مانده مالى را كه بايد از آن مال خارج مى كرد چهارصد در هم بود. آن را برداشت و بقيه را براى حضرت (عليه السلام) فرستادم و ايشان پذيرفتند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر