حجت الاسلام سید محمد باقر ساداتی درباره توجه و عنایت حضرت ولی عصر علیه السلام به آیت الله کوهستانی چنین اظهار می دارد:
یکی از دوستان طلبه اسم او برای خدمت سربازی درآمده بود.
روزی مأموران ژاندارمری به کوهستان آمدند که آن طلبه را به سربازی ببرند. آن ها او را سوار ماشین کردند و با خود بردند و آقا جان هیچ عکس العملی از خود نشان نداد و ممانعتی نکرد.
برخی از طلبه ها به آقا گفتند:
اگر به این مأموران تذکر می دادید و از بردن وی ممانعت می کردید او را به سربازی نمی بردند. آقا تبسم معنا داری کرد و فرمود:
« این جا مدرسه است و او هم سرباز امام زمان علیه السلام است اگر امام زمان علیه السلام ما را قبول دارد و کار ما را می پسندد خود ایشان او را برمی گرداند و ربطی به من ندارد. »
خدا گواه است که پس از چند ساعت آن طلبه برگشت و دیگر به سربازی نرفت.
یکی از دوستان طلبه اسم او برای خدمت سربازی درآمده بود.
روزی مأموران ژاندارمری به کوهستان آمدند که آن طلبه را به سربازی ببرند. آن ها او را سوار ماشین کردند و با خود بردند و آقا جان هیچ عکس العملی از خود نشان نداد و ممانعتی نکرد.
برخی از طلبه ها به آقا گفتند:
اگر به این مأموران تذکر می دادید و از بردن وی ممانعت می کردید او را به سربازی نمی بردند. آقا تبسم معنا داری کرد و فرمود:
« این جا مدرسه است و او هم سرباز امام زمان علیه السلام است اگر امام زمان علیه السلام ما را قبول دارد و کار ما را می پسندد خود ایشان او را برمی گرداند و ربطی به من ندارد. »
خدا گواه است که پس از چند ساعت آن طلبه برگشت و دیگر به سربازی نرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر